Toen Gerrit Kleis in 1965 bij Annet Eikeboom op kamers ging wonen, was zij een bohemienne in ruste. Haar Amsterdamse tweekamerwoning was een wondere wereld: oosterse tapijten, keramiek, meubels van Gerrit Rietveld, kasten nog getimmerd door een idealistische bankovervaller. Tussen de student Nederlands en zijn hospita ontstond een hechte vertrouwensband. Steeds vaker, steeds uitgebreider vertelde Annet Eikeboom hem over haar verleden. Als twaalfjarig pleegkind had Annie in een textielfabriek in Twente moeten werken. In Den Haag, werkzaam als kindermeisje, belandde ze in kringen van vrijdenkers en politieke activisten. Daar ontmoette ze haar eerste echtgenoot, de atheïst en antimilitarist Anton Constandse.

In Amsterdam werd ze de drijvende kracht achter een tweedehandsboekwinkel, gespecialiseerd in politieke brochures en erotische edities. Met haar tweede echtgenoot, de bekende anarchist Henk Eikeboom huurde ze in het Gooi een villa aan het water, een vrijplaats voor schrijvers en schilders. Na de oorlog werkte ze om onafhankelijk te blijven zelfs als toiletjuffrouw in een hotel.

Mijn hospita is het eerbetoon aan een bijzondere vrouw. Door dit liefdevolle portret treedt Annet Eikeboom eindelijk uit de schaduw van haar beroemde echtgenoten.